Шекара бойында орналасқан Бородулиха ауданының тау-тасы, сыңсыған орман-тоғайы тым сұлу. Қарасаң, көз тоймайтын тұмса табиғат. Осындай байлықты қорғаудың алдыңғы шебінде ақ жаулықты аналар мен бұрымды қыздар да жүр. Орманға оранып жатқан бұл өлкедегі «Семей орманы» мемлекеттік орман табиғи резерватының Бородулиха филиалы Камышенка орманшылығының орман шебері Гүлнара Садықова ер-азаматтармен үзеңгілесіп, әсем табиғатын қызғыштай қорып жүрген жандардың бірі.
Балалық шағы орман ортасында өткен Гүлнара Садықова үшін мамандығы ата кәсіп іспетті. Әу баста басқа мамандықты ұнатқанымен, келе-келе әке кеңесіне құлақ асқан болатын. Үйдің үлкені әрі ерке қызының қызығушылығын, бейімділігін тап басып тани білген әке орманшы мамандығының маңыздылығы жайлы жиі айтатын. Мектеп бітіріп, үлкен өмірге аяқ басар тұста жас қыз табиғат байлығын пайдаланып қана қоймай, оны сақтап, көбейтуге де өз үлесін қосуға мүмкіндік беретін оқу оқуым керек деген шешімге келді. Иә, оның мамандық таңдауына орман шаруашылығында еселі еңбек еткен әкенің ықпалы зор болғаны анық. Осылайша, Гүлнара Садықова орманшы болып істеген әкесі Қадыр Шайықұлы Садықовтың жолын жалғастырды.
Гүлнара Қадырқызы 1987 жылы Бородулиха ауданының Камышенка ауылынан мектеп бітіріп, Алматыдағы Қазақ ауыл шаруашылығы институтының орман шаруашылығы факультетіне оқуға түседі. 1992 жылы жоғары оқу орнын аяқтап, Тәуелсіз Қазақстандағы осы оқу орнының алғашқы түлектерінің бірі болды. Жас маман Камышенка орманшылығына жұмысқа орналасқанымен, тұратын үй мәселесі қиындық тудырғасын жарты жыл ғана жұмыс істеп, Семей қаласына көшеді.
2001 жылы Семей орман шаруашылығының Қызылкордон орманшылығында, 2002 жылы Жаңасемей орман шаруашылығының Подгородний орманшылығында орманшы болып жұмыс істеген. Тоқырау жылдарында әлеуметтік жағдайдың нашарлауына орай күнкөріс қамымен басқа салада да жұмыс істеп көрді. 2016 жылы Камышенкаға қайта оралып, орман шебері болып орналасты.
«Орманшы мамандығы – әйел адамның қолы емес» деп жиі айтатынымыз рас. Бірақ Гүлнара Қадырқызы өз міндеттерін ер азаматтардан кем атқарып жүрген жоқ.
— Өткенге көз жүгіртсем, өмірімнің орманмен байланысты сәттері жаныма жақын екен. Балалағым орманның іргесіндегі ауылда өткесін, ормандағы тыныштықты жақсы көретінмін. Мені ылғи да орманға тартып тұратын бір күш: табиғат аясына оңаша шығып, өз ойыңмен өзің болу, құстардың үнін тыңдау, қылқан жапырақты орманның хош иісін жұту… Орманға келуші былайғы адамдарға қаладағы немесе ауылдағы ағаштар мен мұндағы ағаштардың бәрі бірдей көрінер, бірақ орманшы үшін әр ағаш жеке дара. Орманның әрбір телімі де бір-бірінен өзгеше. Иә, біздің жұмыс белгілі ғана уақытпен шектелмейді. Әйел адамға қолайлы емес дейтіні де сондықтан шығар. Алайда, мен өз жұмысымды жақсы көрем. Кейбір таныстарымның маған айтқанындай, мен ормансыз өмір сүре алмайтын сияқтымын…» — дейді ол.
Кейіпкерімді тыңдап тұрып, мамандығының қиындығына қарамастан, ол одан өзінің жаны қалайтын құндылықты табатынын түсінгендеймін. Қазір Гүлнара Садықованың ұлы Жасұлан Айтқожин де осы орманшылықта жұмыс істейді.
Күлия МАҚАНҚЫЗЫ